Nu is het 19 maart en zou mijn moeder, Wies, jarig geweest zijn...Ze viert het alleen met Freek, nu tot in alle eeuwigheid
19 maart
Nu is het 19 maart en zou mijn moeder, Wies, jarig geweest zijn...Ze viert het alleen met Freek, nu tot in alle eeuwigheid
Oorverdovend stil
Hun huis is leeg. Hun spullen zijn verdeeld, weggeven en wat echt onbruikbaar was - maar door hen vergaard en bewaard - naar de stort gebracht.
Hun huis is enkel nog wat stof. En als de sleutels straks ingeleverd zijn, niet meer van hen.
Het is er oorverdovend stil. Om dat maar niet te horen draai ik nog een (laatste?) keer 'Bist du bei mir' op mijn Iphone....
Levensles
En dan ben je 56+ en een weeskind en voel je je een klein kind, alleen, in de wereld waarin 'gewoon' alles doorgaat.
Dan ruim je samen met je broers en zus het huis op. En voel je je een voyeur
want al hun spullen gaan nu door jouw handen...
En een hebberd, want ja je wil wel een wasmachine, een keurig geordende naaidoos, het boodschappenopschrijfrolletje, die ouwe vork van je vader, het ontbijtservies.
Je ziet je broer blij zijn met dat bijna honderd jaar oude bakelieten spanningmetertje, je andere broer met de glazen likeur karaf (hun verlovingcadeau), je zus met de kristallen glazen en dan jank je op de bank.
En dan vind je de briefjes waarop je moeder haar wetenswaardigheden schreef, dat wat zij zich altijd wilde herinneren. Wat een aforisme is bijvoorbeeld, of de vraag of de Goden kosmonauten waren. En dan jank je in de keuken.
En 's nachts zie je telkens weer het sterven, eerst van hem en dan van haar en daar kan je niet van slapen...ook omdat het zo tegenovergesteld is aan elkaar: zij wilde niet sterven om hem (en ons) niet achter te laten, hij wilde graag sterven om bij haar te zijn. En dan jank je je in slaap.
En dan weet je dat dit het is. Dat al het gezoek naar DE waarheid, wat je altoos deed, nu kan ophouden, want dit is de waarheid: alles draait om existentie. DIT grijpt in op jouw existentie (het zwarte gat?) Nu komt het er op aan. Je begrijpt dat alle filosofen hiernaar zochten, dat alle religies proberen daar een antwoord op te geven.
De les die mijn ouders gaven:
Je moet sterven dus je bestaat.
Dan ruim je samen met je broers en zus het huis op. En voel je je een voyeur
want al hun spullen gaan nu door jouw handen...
En een hebberd, want ja je wil wel een wasmachine, een keurig geordende naaidoos, het boodschappenopschrijfrolletje, die ouwe vork van je vader, het ontbijtservies.
Je ziet je broer blij zijn met dat bijna honderd jaar oude bakelieten spanningmetertje, je andere broer met de glazen likeur karaf (hun verlovingcadeau), je zus met de kristallen glazen en dan jank je op de bank.
En dan vind je de briefjes waarop je moeder haar wetenswaardigheden schreef, dat wat zij zich altijd wilde herinneren. Wat een aforisme is bijvoorbeeld, of de vraag of de Goden kosmonauten waren. En dan jank je in de keuken.
En 's nachts zie je telkens weer het sterven, eerst van hem en dan van haar en daar kan je niet van slapen...ook omdat het zo tegenovergesteld is aan elkaar: zij wilde niet sterven om hem (en ons) niet achter te laten, hij wilde graag sterven om bij haar te zijn. En dan jank je je in slaap.
En dan weet je dat dit het is. Dat al het gezoek naar DE waarheid, wat je altoos deed, nu kan ophouden, want dit is de waarheid: alles draait om existentie. DIT grijpt in op jouw existentie (het zwarte gat?) Nu komt het er op aan. Je begrijpt dat alle filosofen hiernaar zochten, dat alle religies proberen daar een antwoord op te geven.
De les die mijn ouders gaven:
Je moet sterven dus je bestaat.
Wat rest
Heb je hele leven hard gewerkt en gespaard. Kocht je mooie meubeltjes, kasten enzovoort en dan uiteindelijk eindigt een groot deel daarvan op de schroothoop. Is dat nou echt logisch?
FREEK!
19-2-2010 ...
in de ochtend wisten we nog niet dat Freek er s' avonds om 9 over half 10 niet meer zal zijn.
Vijf dagen daarvoor was hij 90 jaar geworden.
Freek overleed aan hartfalen en hartzeer. Hij wilde zijn waar Wies is.
Moedig, manhaftig, onverschrokken liet hij ons, het leven los.
Tot zijn opluchting.
Tot ons groot verdriet.
Maar je houdt toch immers niet iemand tegen die hier niet meer wil zijn?
Woorden zijn er verder niet, wie het moeten weten, weten het. Freek een dapper mens, een markante man, de lieve echtgenoot van onze lieve Wies en onze lieve vader is niet meer hier.
De tijd haalt de belevenissen in
De tijd haalt de belevenissen in...ervaringen down under zijn inmiddels overschaduwd door het overlijden van Freek. Daarom hier enkel nog wat mooie beelden van daar... Freek heeft ze niet meer kunnen zien
Abonneren op:
Posts (Atom)
