Van de week in de trein vertrok ik uit Amsterdam naar de stad A. De treinverlichting deed het niet. In een pikdonkere trein reden we langs de lichtjes van het grootstedelijk gebied. Zo kon je mooi bij iedereen naar binnen kijken. Het was Hollands etenstijd zo getuigen de pannen op de tafels.
Schildersezel
In minstens één huis werd nog niet gegeten. Een opvallend huis: de muren, plafonds, vloer en gordijnen in het wit.
Tegen witte schildersezels leunden witte doeken met grijsgrauwe schilderingen. Een man geheel in het wit gekleed, de schilder, bekeek zo te zien de resultaten van zijn arbeid.
De schilder, hij heeft iets met wit. Gaat hij geheel blanco door het leven? Durft hij zijn maagdelijk witte doeken niet te 'kleuren' met zijn gedachtes en fantasiën? Was zijn vader bakker, kok of arts en heeft hij hem altijd willen evenaren?
Scheppen
Wil hij iets scheppen 'out of the white' ? Kunstenaars willen dat toch: iets blijvend scheppen. Wat vrouwen van nature kunnen, willen mannen in hun leven ook?
De trein gleed allang voorbij Muiderpoort, de gedachten voorbij. Loslaten ook het het licht en het wit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten