Moslima op de bijbelbelt

Ik moest mijn auto ophalen. Die was APK gekeurd in Lunteren. Dat ligt om de hoek bij Kootwijkerbroek. Een dorp in de roos van de bijbelbelt. Daar waar de mannen en vrouwen met hun kinderen zondags met lange zwarte jassen, rokken en kousen en hoedjes met voiles op zondags ter kerke gaan. Daar waar iedereen bidt voor het dagelijks maal. Daar waar alle vrouwen maagdelijk het huwelijk in gaan. Daar waar iedereen gristelijk is en de broederbroeder van de kansel roept dat ' gij zondig en schuldig bent simpelweg omdat gij als mens bestaat en ongetwijfeld zondige gedachten hebt. En als gij ze niet hebt, dan krijgt gij ze wel want dat hoort bij het leven. Daar dus had de garageman mijn auto goedgekeurd.


Verkeerde afslag
Fatima was zo aardig mij weg te brengen. Fatima is een 26 jarige moslima, moeder van een twee jarig zoontje en gescheiden. Haar man van het Marokkaanse platteland was een bruut. Hij beschouwde haar als zijn eigendom. Vond haar zondig als zij om zich heen keek, als ze niet vier keer bad per dag en als ze haar huwelijkse plichten niet wilde nakomen omdat ze moe was.
Fatima en ik namen de verkeerde afslag. We raakten de weg kwijt. We reden over landweggetjes langs verlaten 's Heren wegen. Grote boerderijen, keurige bungalows en mannen in blauwe overalls.
We wisten het niet meer en mijn zak tomtom was ook de kluts kwijt. We stopten toen we achter ons een schoolbusje ontwaarden. Met gebaren maakten we duidelijk dat we de chauffeur iets wilde vragen. Fatima, met haar mooie zwarte hoofddoek om, waardoor haar donkerbruine ogen nog glanzender uitkwamen, stapte uit. De chauffeuse gaf gas en keek geen een keer om. Fatima en ik keken elkaar aan en zuchtten 'jammer dat ze niet snapte dat we iets wilden vragen.'

Heere Heere
Er kwam een nieuwe kans aan . Een meisje van een jaar of zeventien in donkerblauwe rok, blauwe overjas met kapuchon naderde hard trappend op de pedalen van haar damesfiets.
'We zoeken de ...' Het meisje, keek angstig wild op en zei ' Nee, nee, je mag me niets vragen.' Toen zag ik het, ze was geschrokken van Fatima, van haar hoofddoekje, haar donkerbruine ogen. Ze racete heel ongristelijk door maar keek nog wel een keer om en schudde haar hoofd.
Uiteindelijk vonden Fatima en ik op eigen kracht (of was het door ingrijpen van de Heere Heere?) de weg naar de garageman.
's Avonds hoorde ik op het nieuws dat er in Amsterdam zeven Marokkanen waren opgepakt op verdenking van een terroristische aanslag op de Arena. Omdat alles leek te kloppen, zo bleek de volgende dag. Dingen blijven kloppen als je er maar in Gelooft.