Verdwaald op het vliegveld

' Waar is moeder toch?' Ik heb haar al niet gezien sinds kerst. Ze zou toch langs komen bij jou in Berlijn?'
'Ik weet van niets . Ze is hier nooit geweest.' Een telefoongesprek tussen twee vrouwen, dochters van dezelfde moeder.
Na twee maanden toch wat ongerust geworden over de radiostilte rond hun moeder. Geen spoor te bekennen behalve dat de buurvrouw haar met een koffertje op wieltjes in de taxi naar het vliegveld had zien stappen. ' Ik ga naar mijn dochter in Berlijn', had ze nog vrolijk lachend gezegd. Dat was voor de kerst.

Eigenzinnig
De dochters leefden al jaren hun eigen leven. Ze hadden elkaar nooit zo gelegen. De een was vlakbij haar geboorteplaats blijven wonen, de ander was vertrokken naar Berlijn. Voor altijd, want het leven in die stad, de taal, alles beviel haar daar beter. Tot nu, nu bracht hun individuele bezorgdheid om een afwezige moeder hen in gesprek.
' We moeten haar zoeken' , zei de oudste. ' Ja, maar waar', antwoordde de jongste. Ze belden de politie. Die hoorde het verhaal aan en zou wel eens op onderzoek gaan. Veel animo hadden de agenten niet; wie gaat er ook op zoek naar een volwassen vrouw van in de 70? Een eigenzinnige vrouw bovendien, aldus de dochters, zo'n mevrouw die altijd haar eigen weg is gegaan. Dat zal nu ook wel het geval zijn.
De dochters vonden het niet normaal. Geen teken van leven van hun moeder, de angst sloeg hen om het hart. Er kan immers van alles gebeuren in deze woeste maatschappij. Moord, verkrachting of ander geweld, je denkt gelijk het ergste. Ook een oudere vrouw ontzien ze tegenwoordig niet meer. Ze spoorden de politie aan, ze belden verre familieleden op, ze liepen huilend door hun huizen. Tot op de tv een opsporingsbericht verscheen.

Komen en gaan
'Op een Duits vliegveld loopt een vrouw al twee maanden rond te dwalen. Ze spreekt geen Duits maar brabbelt wat, wijst steeds naar de groen oplichtende bordjes en begint te huilen en te roepen. De dochters kijken en zien hun moeder. Zij is aan het dementeren geslagen, zo wordt achteraf vastgesteld.
Niemand hielp haar op het vliegveld. Haar koffer werd gestolen, niemand die het merkte. Ze sliep op de banken, 'dat doen wel meer passagiers' , beweert het grondpersoneel. Ze at wel, 'ze wees dan een broodje aan en betaalde met klinkende munt, dus dat zat wel goed. Geen reden om je druk over te maken. Dat iemand weken achtereen een broodje kaas komt kopen, valt niet op. ' Je ziet zoveel mensen komen en gaan hier' , verzucht de broodverkoopster.
De dochters spraken er schande van, dat hun moeder zo aan haar lot was overgelaten. Niemand zag haar, niemand miste haar ook....