Weerloos

13 november

En daar ligt ze nu weerloos. Overgeleverd aan Morfine en Haldol, Oxepezam, slaapmiddelen en andere pijnstillers,
Als ze even wakker is, komt ze in opstand. Ze wil uit bed maar ze kan niet meer staan. Bovendien bindt de katheter haar aan bed.
Wie haar tegenhoudt, ik, is op dat moment, een rotmeid.
'Ik blijf voor altijd boos op je.'
Dan denk ik maar aan de geboortekaartjes die we gisteren samen bekeken. Die hangen aan de muur van de slaapkamer.
We haalden samen herinneringen op, gisteren. Genoeglijk, ik lag naast haar op bed.
Ze dacht dat ik haar dochter was, dat wist ze zeker, maar ik was wel heel klein. Ze werd moe van alle herinneringen.
Wilde slapen.
‘Ga maar met je vriendinnetjes spelen lieverd, je hoeft niet steeds bij mij te blijven.’