Ze is slank en recht van postuur. Je kunt haar fier noemen. Ze draagt haar halflange grijze haar in een gestylde maar nonchalante krul. Ze is gesteld op haar uiterlijk. IJdelheid, dat siert de mens.
Ze weet van het leven en geeft anderen de raad rustig te blijven en te genieten ook waar dat onmogelijk lijkt. 'Probeer het leven onbevangen tegemoet te treden, je kunt slechts dat veranderen wat in jouw vermogen ligt..en dat is veel.'
Ze is 97 jaar en daarmee gerechtigd levenswijsheden te verkondigen. Uit haar mond klinken ze troostend en vrolijk tegelijkertijd.
Haar leeftijd werd pas helder toen ze vertelde over haar 79 jarige zoon. Hoe is dat mogelijk? Iemand ziet eruit alsof ze dezelfde leeftijd heeft als haar oudste zoon.
Ze heeft geleefd, vertelt ze. Met haar man de wereld over getrokken. Zijn werk bracht internationale allure met zich mee. Ze hebben hun kinderen groot gebracht in de oost en de west.
Ze kan zich alles nog herinneren van vroeger; het schort dat ze droeg naar de bewaarschool, de smaak van de caramels van de waterstoker, de lange werkweken van vader, echtgenoot en zoon.
Liever was ze nu wat jonger geweest. Dan had ze alles willen weten van pc's en internet en digitaal de wereld over gezworven. Aan de andere kant, zo zegt ze ook, is mij soms de wereld te klein. Mensen surfen met het grootste gemak van Amsterdam via LA naar New Delhi. Maar naar Australie zou ze nog wel willen, in een luchtballon. Zo is het nooit erg om ouder te worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten